طَرَابيش بــِزِر
تَرابيزه نايمه
برِجل عَرجـَه
ورِجل قايمه
طَرَابيش بِزر
قامت تِفِر
من ظُلم راح أو انقضَى
ياسمينه صَابَحه مَعطـَّره
ومفلفله ف عيون حَسود
قالت يا ورد فين الجناينى
يشيللى شوكه ف طلعِتي
كانت يا حَسَره تِتـْمنـَّى بَركه
مِن إيد مِبارَكه منبـِّته
ف جبين صعيدى
ده اللى فى إيدى
كان عُمره أبداً ما اشتكى
عَصَافير وبُلبُل ع الشَجَر
فى جنينه حلوه مِلعـبكه
شبه حياتنا مِلبـِكه
عَصفوره منهم..
عَصفوره حره
راحِت لعِشه
مِش عارفه إيه اللى انكتب
كانت جَمَيله بِرموش طويله
ضِحكِتها حِلوه مِجلـجِلـه
طارت لفوق وقِعِت لتحت
عصفوره لسه صُغيره
عِرفت غَلطها واللى سَخَطها
سألت كتير ولمْ يرُد
حبيبها اللى بيبتسم
فى كل لاَزمه
فى كل أزمَه
عشان سَواده يتحجِب
ِتلمح عيونه عُيونها البريئه
ماسكه قلمها وبينكِتب
تاريخ حزين بدِمعه هايمه
وِرِجل عَرجه
وِرِجل قايمه
طَرَابيش بِزِر
قامِت تِفِر
من ظُلم حلْ أو انقضَىَ
