رؤى
ما
بين الآهه ريانه
وطعم
الجرح فى قلبى
مداين
خضر
وروح
بتتغزل بسمه
وعين
تبص للمعلوم
لا
كان فى يوم فى احلامى
أكون
فارس
أنا
الغارس فى جلدى
فدانين
صبار
ولا
الأقمار فى يوم
حطت
على كفى
ونار
الدار
بفعل
القرب من حلمى
أنا
برمى
فى
كل صباح مراسيلى
فى
حضن الريح
صريح
القلب
عمره
ما نخدع أو غر
لكنى
اليوم
فى
وسط جدايل الأنوار
بشوف
الكون
عروسه
بكر
فاتحه
حضنها ليا
وفرشالى
الطريق بنور
بترمى
النور
تجاه
عينى
فأرجع
فى ثوانى بصير
وأضحك
ع اللى
فاكرنى
حقضى
العمر كله حسير
لا
انا الباكى
على
اللى كان
وكل
الناس بترثينى
ووقت
ما اشاهد الأنوار
دموع
عينهم بتأذيني
سيبونى
اتحد والضى
واسيب
الروح
تهاجر
بى من جسمى
كطير
أخضر
يسبح
فى السما تغريد .
محمود
مرعى / الأقصر.
22/12/2012م.
