الكاميرا جايبة صقر طاير فوق بعيد...
عمال يلف ويرسم دايرة مقفولة..
و كأنه حاسس باللى حينقتل تحته..
و إن "الحسين" على وش مدبحته..
و إن الرمال تحتيه بالدم راح تشبع..
و إن الهوا حواليه حبة و حيبقى تراب..
و حيبقى هو و صحبته أغراب..
و إن المدد مش جاى..
مش هو ده عَلَمهم..
اللى قالولك تيجى رجعوا فى كلامهم
يا حسين هتيجى تموت لمين؟
إرجع...
كل اللى جاى علشانهم تفدى و تناضل..
راضيين يعيشوا عبيد..
والمشهد الفاضل..
حتموت فى آخره وحيد...
